บทที่ 13 : ทหารราบธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

Abstract

การทำหน้าที่ที่เวียดนามโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณที่เสี่ยงต่อการปะทะเช่นนี้จิตใจผมไม่ค่อยสงบสักเท่าไหร่ เพราะไม่รู้ว่าจะมีคนเอาปืนมาไล่ยิงเราตอนไหน ในช่วงครึ่งหลังของเดือนตุลาคม ฝ่ายเวียดกงยังคงหายุทธวิธีต่าง ๆ เพื่อมาเล่นงานเรา แต่พวกมันก็ยังไม่กล้าออกมาเผชิญหน้ากับเราโดยตรงเพราะผลจากการปะทะคราวที่แล้ว แต่อันตรายมีทุกหย่อมหญ้า การก้าวพลาดไปนิดเดียวอาจหมายถึงอันตรายถึงชีวิตได้ ข้าศึกยังคงหาทางเล่นงานพวกเราต่อไป ข้าศึกยังสามารถที่จะยิงอาวุธใส่พวกเราที่ฐานจากระยะ 500 - 600 เมตรได้ หรือแม้กระทั่งในระหว่างการเดินลาดตระเวน ซึ่งหากถูกโจมตีด้วยกระสุนวิถีโค้ง พวกเราจะตอบโต้ด้วยอาวุธประจำกาย, ปืนกล เอ็ม-60 หรือแม้กระทั่งด้วยปืน เอ็ม-79 ก็ยาก จะมีก็แต่กระสุนวิถีโค้งจากเครื่องยิงลูกระเบิดขนาด 81 มม. ณ ที่บังคับการกองร้อยที่จะสามารถจัดการกับข้าศึกได้...